Girgian

Girgian is ’n uitdrukking of ’n beskrywing wat ’n spesifieke oomblik in tyd gedurende die Ramadan-periode beskryf. Die eerste  letter “g” in hierdie Arabiese woord, word hard uitgespreek, soos die “g”  in die Afrikaanse woord “berge”. Die tweede “g” in die woord  is sag soos in die “j” van Juane”. Hierdie Arabiese woord se oorsprong kan dalk na Koeweit se gemeenskappe teruggelei word.

Faris en Salem Bastaki is getooi en reg vir hulle uitstappie. Kyk hoe netjies is hulle uitgevat en sien hoe die vergader-sak ewe netjies om hul nekke hang. Dit is die sak waarin die huiseienaars die lekkergoed, neute en dalk 'n paar munte gaan ingooi wanneer hulle aan die deur kom klop.

Girgian en die betekenis daarvan in Koeweit

Dit wil voorkom of die gebruik van Girgian as fenomeen sy oorsprong in Koeweit het en dat dit van hier na ander Midde-Oosterse lande uitgebrei het. Daar word uitdruklik genoem dat die gebruik ’n blote kultuurverskynsel is en dat dit geen verbintenis met die Islam-geloof as sodanig het nie. Dit kom wel net gedurende die maand van Ramadan voor en dit is moontlik waarom dit met Islam verbind word.

Wat behels dit?

Girgian is ’n vriendelike en prettige praktyk wat deur die kinders beoefen word en waartydens hulle bedank word vir die opoffering wat hulle in die eerste twee weke van die vasperiode wat Ramadan kenmerk, gemaak het. Dit is ook ’n meganisme om die kinders te motiveer om die volgende twee weke steeds die opofferinge wat met die vasperiode gepaard gaan, vol te hou.

Die praktyk word op die drie middelste dae van die maand waarin Ramadan gevier word, beoefen. Dit beteken dus op dag 13, 14 en 15 van die Maankalender. Dit is belangrik om te onthou dat dit ook die dae is wanneer dit volmaan is. In die dae voor modernisering en verstedeliking het die volmaan genoeg lig in die donker woestyn gegee sodat die praktyk toe reeds kon beoefen word.

Hoe word dit gedoen?

Die sak wat tydens die proses deur die kinders gebruik word. Let op dat dit n relatief eenvoudige sak is. By die bek van die sak bo is n pakkie lekkers, neute en n paar munte – die items wat tydens die proses gewoonlik deur huis eienaars in die sak geplaas word.

Die kinders in ’n bepaalde gemeenskap kom net ná die aandgebede wanneer die dag se vasroetine beëindig word, bymekaar. Elkeen is toegerus met ’n klein sakkie wat van katoenmateriaal gemaak is. Die sakkie het ’n materiaalband of lint wat dit moontlik maak om die sakkie om die nek te hang en dus kan die kinders hulle hande vrylik beweeg en so meedoen aan kinderlike opgewondenheid. Die sakkie oop aan die een kant, met drie kante wat gestik is.

Op ’n gekose aand (een van die drie aande in die middel van die maand van Ramadan) word die dogtertjies in tradisionele drag getooi en die  groepie kinders gaan dan al jubelend van huis tot huis. Hulle klop aan die deur en wanneer die eienaar oopmaak hou hulle die katoensakkie uit en verwag dat die eienaar iets in die sakkie sal plaas. Huiseienaars ken die gebruik goed en is gewoonlik gereed vir ’n Girgian-besoek.

Dit is die gebruik om drie verskillende items ter erkenning in die sakkie te plaas. Dit bestaan uit lekkergoed, neute en kontant. Die kontant word tot munte beperk. Terwyl sowat ’n koppie lekkergoed, neute en kontant in elkeen se sakkie gegooi word, sing die kinders spontaan ’n liedjie. Die woorde het die volgende strekking:

“God seën u kinders (elke kind se naam word genoem) mag Hy vir … (die kind se naam) behoed en bewaar vir hulle ouers, en veral vir die mamma van die huis.”

Die liedjie word vir elke kind in die bepaalde huis wat aan die groepie bekend is, gesing.

Die jubelende jong klompie groet en beweeg na die volgende huis.

Hierdie is 'n foto van die meer nuwerwetse gebruik. Die lekkers en die neute is in n netjies versierde dosie verpak. Huis eienaars maak gewoonlik n hele aantal van die verpakkings gereed vir die besoek van die jubbelende kindertjies wat kom aanklop. Let op die kaartjie wat Faris en Salem se Mamma hul name in gewone skrif geskryf het.

Jare gelede het die lekkergoed uit eenvoudige en goedkoop lekkers bestaan en was die neute beperk tot grondboontjies. Kontant was maar aan die skraps kant. In die welvaart van vandag is die lekkergoed van die nuutste handelsnaam sjokolade. Die grondboontjies is vervang deur die varsste en lekkerste gewone en gegeurde neute.

Grigian is  ’n oomblik van erkenning vir die kinders se opoffering om die reëls van die vasperiode te gehoorsaam. Dit skep ook ’n gees van opwinding en poog om die waardes van eerlikheid en betroubaarheid te bevorder.

Wanneer die kinders die gasvryheid, vriendelikheid, gulhartigheid, mededeelsaamheid en vrygewigheid van ’n vreemde Koeweitse familie by die huis se voordeur beleef,  ervaar hulle ’n gevoel van prestasie en erkenning vir die opofferinge wat hulle gedurende die vasperiode gedoen het.

Wanneer die kinders later die aand die sakkie en kartondosies oopmaak en die inhoud, saam met hulle oomblik van kinderlike pret geniet, vervaag die moeite wat hulle tydens Ramadan beoefen  het.

Die praktyk het oor tyd heen ontwikkel. Deesdae is kleurvolle, spesiale kartondose in die handel beskikbaar. Dit word dan vooraf  met lekkernye en neute gevul en wanneer die singende groepie kinders aan die deur kom klop, ontvang hul elkeen hul Girgian-geskenk in ’n pragtige verpakking.

Verwysings

• Werknemers by Kuwait Oil Company (KOC)